می شود در برگ ریز عاطفه
باز هم از دیده ه ها اشکی فشاند
می شود در فصل غربت پیشگی
خویش را از درد بی دردی تکاند
می شود با تکیه بر یاد بهار
سرو بود و در مسیر باد ماند
با دلی شوریده ابراهیم وار
می شود نمرود را از پا نشاند
در هجوم لشکر نامرد ها
می شود عباس بود و مرد ماند ....