نیزه و خنجر و قتلگاه             حاصل لقمه ی حرام

این همه دشمن رو سیاه         حاصل لقمه ی حرام

ای شهیدی که دشمنت دین و دل ندارد

این جسارت که خنجر از کینه می گذارد

بر گلوی بهترین خلق خدا         حاصل لقمه ی حرام

مثل خون رفته در رگ دشمن تو شیطان

ماجرای من و غمت مثل برگ و طوفان

با من و تو این همه جور و جفا    حاصل لقمه ی حرام

گفته بودی که این شکمها پر از حرام است

گفته بودی که اسب این لقمه بی لگام است

گفته بودی کینه با آیینه ها      حاصل لقمه ی حرام

پیش روی عطش بیابان پر ز خار است

چاره ی تشنگان « علیکنَّ بالفرار» است

جرات آتش زدن بر خیمه ها     حاصل لقمه ی حرام 

شب نشسته اگر سر راه روشنایی

این همه جور و پاسخ تلخ بی وفایی

در جواب سایه ی مهر خدا     حاصل لقمه ی حرام

حرمله کرده خم اگر قامت کمان را

چشم کورش ندیده بود اشک آسمان را

این شقاوت ،این عداوت ، این جفا    حاصل لقمه ی حرام 

از گلویی عطش زده سر بریده دشمن

نسبتت با رسول اکرم ندیده دشمن

بی وفایی با عطای « هل اتی » حاصل لقمه ی حرام

یا محمد! رسیده خنجر به بوسه گاهت

از مدینه رسیده آتش به خیمه گاهت

دشمنی با نور چشم مصطفی    حاصل لقمه ی حرام

رنگ رخسار کودکانت پریده دیدم

قامتی در کنار دستی خمیده دیدم

این ستم بر خامس آل عبا        حاصل لقمه ی حرام

با محبت سرشته گشته گِل من و تو

گرم یاد خدا همیشه دل من و تو

هر دل خالی زعشق و مهر ما       حاصل لقمه ی حرام