همسفر بابا       علی خدا حافظ

دلیر بی پروا      علی خدا حافظ

دلا همه ابری چشا پر از بارون

قسم به عشق تو غمت نبود آسون

سر از زمین بردار ستاره ی پر خون

دوباره خورشیدو به خیمه برگردون

بوی خوش زهرا     علی خدا حافظ

دلیر بی پروا      علی خدا حافظ

از آسمون هر نگاه آواره

به روی ماه تو ستاره می باره

تن تو یک باغ پر از گل زخمه

چگونه دستام این بهار و برداره

عفی علی الدنیا    علی خدا حافظ

دلیر بی پروا      علی خدا حافظ

تو هر رگ لیلا غم تو محسوسه

غروب چشم تو براش یه کابوسه

تموم شده سهمم بجای من فردا

لبای سرنیزه گلوتو می بوسه

دل تو یک دریا         علی خدا حافظ

دلیر بی پروا      علی خدا حافظ

سکوت این لبها خودش یه آهنگه

نگفته فهمیدی چقد دلم تنگه

سکوت ما درد و صدای تو درمون

دلا همه شیشه فراق تو سنگه

امید ثار الله        علی خدا حافظ

دلیر بی پروا      علی خدا حافظ

چی کم داره هر کی به دل خدا داره

خدا تو دلهای شکسته جا داره

یه حنجره فریاد میگه تو گوش دشت

که عاشقی اینه غم و بلا داره

مسافر لیلا علی خدا حافظ

دلیر بی پروا      علی خدا حافظ

رو شاخه ی دستات گل دعا مونده

تو رفتی و تنها غم و بلا مونده

تو بهت این دشت و تو غربت اشکام

هنوز یه تصویر ازلبات بجا مونده

شبه رسول الله    علی خدا حافظ

دلیر بی پروا      علی خدا حافظ

یه موج بی دریا دو دست و شمشیرت

یه ساحل آروم صدای تکبیرت

عظش گوارای لبات ، گل بابا

که تشنگی خورده گره به تقدیرت

چشم و دل بینا     علی خدا حاقظ

دلیر بی پروا      علی خدا حافظ