ما همه زیر علم عباسیم

شمع و چراغ حرم عباسیم

می برازد به او        هر چه دارد لقب

فاتح قلب ماست     این امیر عرب

لشکریان عجم عباسیم

بر سر آسمان       سایه ی پرچمش

ما همه قاری           آیه ی پرچمش

عارف دست و علم عباسیم

بسم رب الحسین          ایها المومنون

عِشقُنا ، لا یَزال            حِزبُنا ، غالِبون

حزب حسین و کرم  عباسیم

کم ندیدیم از این     دست و پرچم کمک

کم نخوردیم از این    سفره نـان و نـمک

ما همه غرق نِعَمِ عباسیم

آسمان می کند            بخت ما را رصد

زیر این پرچمیم         بی ریا ، بی حسد

ما همه مدیون غم عباسیم

زندگی می کنیم            با مرامت  حسین!

در دفاع از حرم            از خیامت حسین!

ما به خدا همقسم عباسیم

کربلای حسین         شد بهشت زمین

کوله بارت ببند          ما همه اربعین

شمع و چراغ حرم عباسیم

ما به لطف خدا              عازم دیدنِ

قبر شش گوشه ایم    در صف خواندن ِ

اذن دخول حرم عباسیم

شور ما بهترین        شاعر کربلاست

این غزل خالی از     منت واژه هاست

ما به عمل محتشم عباسیم

ای خدا ! هرچه از         عمر ما باقی است

وقف سردار عشق       حضرت ساقی است

(خاکی ) و خاک قدم عباسیم

امان نامه نمی خواهم     

امانتان را می گیرم به پای عشقم می میرم

اگر رخصت دهد ماهم

امانتان را می گیرم به  پای عشقم می میرم

برگردان اول : بسم رب الحسین              رب بیت الحرام

                    من ابو فاضلم                    عاشقم والسلام

                      شـیر میـدانم و           دشمن مشرکین

                      روی دوش من است    « رایةُ المونین»

برگردان دوم :

حسین زیباتر از رویا

حسین شیرینی دنیا

جهان را بی جمال او    نمی خواهم

گمان کردی که بر می گردم از دوست

نفهمیدی که هرچه دارم  از اوست

به شوق او تنم گُنجیده در پوست      به پای عشقم می میرم

زبان چرخانده شیطان در دهانت

که میخوانی مرا سوی  امانت

به رغم این امان و این گمانت    به پای عشقم می میرم

نفس هایم همه در بیعت اوست

تمام قدرتم در خدمت اوست

 سرم چشم انتطاررخصت اوست     به پای عشقم می میرم

امانم پرتویی از نور عشق است

دلم گرم حسین و شور عشق است

وفای هاشمی مشهور  عشق است     به پای عشقم می میرم

به خصم شمع و نور و پرتو لعنت

به هر گوش حقیقت نشو لعنت

به شمر و بر امانش هر دو لعنت

به پای عشقم می میرم

اذانم در گلویی از حسین است

نمازم با وضویی از حسین است

امانم تار مویی از حسین است    به پای عشقم می میرم

الا ای آنکه در خود هم اسیری

طمع کردی مرا از او بگیری

بمان خوش با خیالت تا بمیری      به پای عشقم می میرم

من آن ماهم که دیده آسمانش

تنم را می کنم رنگین کمانش

بداند هر که دارد قصد جانش   به پای عشقم می میرم

وزن دوم :

منم سردار این لشکر              نهم فرمان او بر سر

من از نسل دلیرانم              عمو حمزه ، پدر حیدر       

  به پای عشقم می میرم

من از کفر تو بیزارم                   به کیش خود مپندارم

پُر از دارایی دردم                  از این سرمایه سرشارم

به پای عشقم می میرم

 من از آیات تطهیرم      نبینی رنگ تغییرم

قسم بر آنکه  آورده       شهادت را به تقدیرم

به پای عشقم می میرم

امانم در امان اوست           امان نامه نمی خواهم

به قدر کاهی از کوهِ                وفای خود نمی کاهم

به پای عشقم می میرم

نگردد شعله ای کمتر        نه از شورم نه از سوزم

بـه امیـّد خدا فـردا          حــسینی تر ز امروزم

به پای عشقم می میرم

یل« ام البنین»  عباس          امیر لشکر عشقم

و تا جان در بدن دارم         مطیع رهبر عشقم

به پای عشقم می میرم

برس عمو جان به داد ما  

                          رسیده دشمن به خیمه ها

کجایی ای شیر کربلا

                         رسیده دشمن به خیمه ها

برگردان مخالف:

کجایی ای بهار ما    همیشه در کنار ما

دلیر تک سوار ما ...     رسیده دشمن به خیمه ها

 ای عمو مانده غصه ی تو ادامه دار

یک دل از ما نیامده با غمت کنار

چاره ی ما شده «عَلیکُنَّ بِالفِرار»

 رسیده دشمن به خیمه ها

پای دشمن ببین عمو تا کجا رسید

دست شیطان به خیمه های دعا رسید

نیزه ها تا امام بیمار ما رسید[1]

رسیده دشمن به خیمه ها

دشمنان جرات جسارت گرفته اند

سبقت از هم برای غارت گرفته اند[2]

خیمه ها ماتم اسارت گرفته اند

رسیده دشمن به خیمه ها

جان من رفت و بر تنم شعله می رسد

هم به دل ، هم به دامنم شعله می رسد

رو به هر سو که می کنم شعله می رسد

رسیده دشمن به خیمه ها

آفت از کوفه آمده آتشت کجاست؟

برق شمشیر و چشم بی خواهشت کجاست؟

هیبت نام و دست ظالم کشت کجاست؟

رسیده دشمن به خیمه ها

وزن دوم:

ساقی و سردار لشکر       سایه ی صحرای تشنه

ای شکسته داغ مرگت      قامت بابای تشنه

رسیده دشمن به خیمه ها

ای بلا دیده دوباره      سوی ما چشمی بچرخان

بار دیگر ای دلاور        بر زمین پایی بکوبان

رسیده دشمن به خیمه ها

با خیالی از تو راحت           آمده دشمن به غارت

رفته از خلخال ما تا           کهنه پیراهن به غارت

رسیده دشمن به خیمه ها

روزیِ روزِ غریبی                 ماه این شب ها کجایی ؟                               

از تو خالی مانده میدان          حمزه ی بابا کجایی ؟

رسیده دشمن به خیمه ها

ای عمو جان بر لب آمد          جان مهجور از دو چشمت

خیمه ها میدان دشمن           می شود دور از دو چشمت

رسیده دشمن به خیمه ها

در دهان یاوه گویان        شد تنور طعنه روشن

خیمه های ما « بیوتِ     ظالمین»[3] نامیده دشمن

رسیده دشمن به خیمه ها

به جانم آتشی افروخت این تیر

نگاهم را به خیمه دوخت این تیر

تمام آرزویم ریخت بر خاک

تمام کوششم را سوخت این تیر

امیر تشنه لب ! سقایی تو

نصیب من نشد  انگار این بار

نشد آبی رسانم بر خیامت

بکاهم از غمت یک بار این بار

من و این مشک و این دستان خالی

شکارِ تیرِ یک نامرد هستیم

خیامِ تشنه ات داغ دل ماست

من و آب روان همدرد هستیم

بیا ای قافله سالار تنها

بمیرم روی دامان غریبت

برای رفتن از دنیا بگیرم

دوباره بوی دامانِ غریبت

گل زهرا! گرفته غم گلابت

مرا کشته سوال بی جوابت

غم اصغر به جای خود برادر!

شدم شرمنده از روی ربابت

به دنیای بدون روی ماهت

به قدر یک نفس هم رغبتم نیست

امیر قافله! انگار این بار

طواف خیمه هایت قسمتم نیست

در آغوشم بگیر ای دلشکسته!

که آغوش تو دارد بوی اصغر

تمام خواهش من از تو این است

به جای من ببوسی روی اصغر

ماه من از خیمه درآ         خیره کن چشم همه را

بر بلندای علمت

تازه کن این زمزمه را      «یاعلی» « یا فاطمه» را

ای به قربان قدمت

برگردان مخالف اول:

 روشنی بخش طلوع روز دهم

شیر میدان با شروع روز دهم

خیره کن چشم همه را بر بلندای علمت

برگردان مخالف دوم:

به این سردار لشکر    هزار الله اکبر

جلوه کن تا روی دشمن کم شود

زیر پای تو زمین محکم شود

جاودان تاریخ این پرچم شود  

  ای به قربان قدمت

وقت آن شد حمله چون حید ر کنی

کربلا را خیبری دیگر کنی

خواب دشمن را پریشان تر کنی    

  ای به قربان قدمت

ماه من آماده ی رفتن شدی

مرحبا مجکم تر از آهن شدی   

     باعث دلشوره ی دشمن شدی       

ای به قربان قدمت       

خستگی  را می بری از  پیکرم

می زنی وقتی قدم  با ا کبرم

        مالک اشتر برای لشکرم        

ای به قربان قدمت

شیر من شیرازه ی این لشکری

در سپاهم از همه پیدا تری  

هم به سیرت هم به صولت حیدری     

ای به قربان قدمت

کوه عزم بی خلل آورده ای

شور ایمان در عمل آورده ای

قهرمانی از جمل آورده ای    

ای به قربان قدمت

لشکر شیطان رسیده تا به شط

صف کشیده دشمن ما خط به خط       

تیغ تو یک خط نمی خواند غلط     

 ای به قربان قدمت

شیر من آرایش حیدر بگیر

خیمه ها را زیر بال و پر بگیر

            راه این پاییز غارتگر بگیر            

ای به قربان قدمت

از سیاهی پر شده صحرا همه

پیش رویت دشمن زهرا همه

مسخ شیطان بنده ی دنیا همه   

ای به قربان قدمت

در مصاف ما اسیر آورده اند

برده با نام امیر آورده اند

لشکری جان حقیر آورده اند  

ای به قربان قدمت

وحشت نام تو در دلها بس است

از دم تیغ  تو یک  غوغا بس است

قطره ای از خشم این  دریا بس است    

  ای به قربان قدمت

نوح من  تا می شود لنگر بگیر

فاصله از خیمه ها کمتر بگیر

سایه ات را بر سر اصغر بگیر   

  ای به قربان قدمت

شمع صد پروانه نزدیکم بیا

حس کنم در سینه گرمای وفا

بشنوم نبض نفس های تو را  

ای به قربان قدمت

در مسیر چشم زینب آنقدر

ای دلاور پرچمت بالا ببر 

تا بمیرد رنج احساس خطر

ای به قربان قدمت

این نوحه را سالها پیش نوشته بودم و سخت مورد علاقه برادر مرحومم حسن بادروج بود و با آن اشک می ریخت .

اگر قابل باشد ثوابش نثار  او و  همه ی همرزمان شهیدش...

مثل عباس

ندیده ام یار با وفایی

بخدا سخته جدایی

*         *        *

بی تو دیگر

ندارد این زندگی صفایی

بخدا سخته جدایی

*         *        *

دل بریدن از تو سخت است یار با جان برابرم

می شود بعد از تو ساقی چشمه ی اشک دخترم

یاس باغ کربلایی

بخدا سخته جدایی

*         *        *

مانده تنها سایه ی تو در کویر غمِ حسین

همنفس با لحظه هایم ، همدل و همدمِ حسین

ساقی و صاحب لوایی

بخدا سخته جدایی

*         *        *

مهر و ماه من ، دوای زخم غمهای زینبی

تکیه گاه من ، پناه قلب تنهای زینبی

ای سپر بر هر بلایی

بخدا سخته جدایی

*         *        *

بر سر طفلان تشنه دست مشکل گشای تو

می دهد تسکین به دلهای پریشان صدای تو

هم طبیبی هم دوایی

بخدا سخته جدایی

*         *        *

ای نلرزانده سپاهی قلب دریاییِ تو را

کم نکرده غم نمی از شور و شیدایی تو را

بحر غم را ناخدایی

بخدا سخته جدایی

*         *        *

از غم لب تشنگانم تیره دنیا به چشم تو

کس نگردد ای دلیر من جلودار خشم تو

حیدر خیبر گشایی

بخدا سخته جدایی

*         *        *

چرخش تیغت پناه خیمه های غریب من

می شود آخر غم تو ای برادر نصیب من

ای به راه من فدایی

بخدا سخته جدایی

*         *        *

می شود روزی زبانزد ماه من مهربانی ات

در زمین ای ساقی من کوشش آسمانی ات

خواهش (خاکی) دعایی

بخدا سخته جدایی

*         *        *

هر که می خواهد بداند کیستم

باید از عبّاس بشناسد حسین

*        *           *

از زمین از آسمان از چیستم

باید از عبّاس بشناسد حسین

*        *           *

گفت پیغمبر علی یار من است

او کلید گنج اسرار من است

من بگویم با برادر زنده ام

رمز فهم من علمدار من است

*        *           *

آسمان پر گشته از آوازه اش

هر دم از جانانه جان تازه اش

مُلک نور و شهر عشقم من اگر

هست عباس علی دروازه اش

*        *           *

کربلایم از حضورش طور بود

چشم دنیا بین دشمن کور بود

ما دو همدل ما دو هم سنگر دو یار

جان ما پروانه ی یک نور بود

*        *           *

کیستم من ؟ وارث پیغمبرم

بازتابی از حضور حیدرم

شیعه ایمن می نهد پا در صراط

در پناه آبروی مادرم

*        *           *

کیستم من ؟ شافع یوم الحساب

امتداد خطِّ سرخ بو تراب

من کیم ؟ خورشید ، عباسم چو ماه

ماه آمد در رکاب آفتاب

*        *           *

او چو ابراهیم در آتش نشست

همچو حیدر هیبت خیبر شکست

گفت حتّی دشمن او زیر لب

آفرین بادا بر این بازو و دست

*        *           *

من کیم ؟ میر جوانان بهشت

از کجا ، از مادری حوری سرشت

خورده با خون سرنوشت من رقم

این من و عباس و تیغِ سرنوشت

*        *           *

کیستم من ؟ حجّت روی زمین

میر و سردارم یلِ ام البنین

من کیم ؟ آنم که در گهواره زد

خنده با لبخند او روح الامین

*        *           *

کیستم من ؟ شاخه ای از نخل نور

پاسدارم کیست ؟ عباس غیور

می زند شمشیر در راهم چو شیر

روبهان را می کند از خیمه دور

*        *           *

آه بود و درد بود و التهاب

اشک اصغر بود و اندوه رباب

دامنش را دخترم بگرفت و گفت

کشت ما را تشنگی ای روح آب

*        *           *

کرد با حسرت به اصغر یک نگاه

رفت آرام دلم از خیمه گاه

مشک بر دوش و به مرکب شد سوار

بعد از آن شد کار زینب آه آه

*        *           *

بر سر آب روان بگذاشت دست

تیر آمد شد سپر آن چشم مست

گفت بی دستم چه غم آبم بجاست

پاره شد چون مشک آب از پا نشست

*        *           *

دیده ام صد زخم سر بگشاده من

سرو های سرنگون ، آزاده من

سوختم آن دم که دیدم بر زمین

ماه خود را بر جبین افتاده من

*        *           *

دید پیغمبر علی را مست عشق

هر نفس در هر قدم پا بست عشق

برد بالا دست او را در غدیر

من به خاک افتاده دیدم دست عشق

*        *           *

تا کنارم بود قدّم خم نبود

رنج بی عباس ماندن کم نبود

زخمی آماج غم ها بود لیک

بر کدامین زخم من مرهم نبود ؟

*        *           *

هر که را با اشک دمسازش کند

در صف محشر سرافرازش کند

باز گر خاکی بگوید از غمم

باید از عباس آغازش کند

*        *           *

ای علمدارم   بی تو برگردم      با چه حالی به خیمه ها

آخرین یارم بی تو برگردم         با چه حالی به خیمه ها

برگردان اول: رفتی و ماندم با         یک دل آزرده 

             این همه تنهایی      زخم نمک خورده

برگردان دوم: ای فروغ هر نگاهم    شانه هایت تکیه گاهم

                      بی تو برگردم ...                     

یک عبور تشنه از تو سهم دنیای علقمه

دست رد لبهای تو زد بر تقاضای علقمه

تشنه وتنها برادرم

بر لب دریا برادرم

تیر فراقت کرده نشانه قامت و قلبم را

ای علمدارم بی تو ....

هر چه کوشیدی نشد تا واکنی راه بسته را

با لب مشکت بگیری دست دلهای خسته را

صبح امیدم برادرم

یار شهیدم برادرم

ای لب تو خشکیده تر از صحرا و دلت دریا

ای علمدارم بی تو ...

اندک اندک می رود این ظهر تشنه رو به زوال

می شود کم کم نمایان لحظه ی شیرین وصال

قامت گلگون برادرم

چشم پر از خون برادرم

رفتی و جا ماند از نفس پاکت قفس دنیا

ای علمدارم بی تو...

می شود ای شمع من روزی جهان پروانه تو

می شود روزی دل خلقی گدای خانه تو

تو تکیه گاهی

چراغ راهی

گم نشود چشمی که کند راه غم تو پیدا

ای علمدارم بی تو...

ای قرار من،  بهار من ،کنار من همه جا

خار چشم آل سفیان بوده با هم بودن ما

رهیده ازتن برادرم

پس از تو و من برادرم

آتش و دشمن ،شعله و دامن ، خار بیابانها

ای علمدارم بی تو....

بی تو ای آرام دلها ماه زیبای خیمه ها

می شود آتش به جان من تماشای خیمه ها

حمزه لشکر برادرم

حیدر دیگر برادرم

بخت بلند روی من و توبر سرنی فردا

ای علمدارم بی تو...

داده ای دست اجل ای پهلوان شمشیر غمت

شد عیان در قامت من اولین تاثیر غمت

عشق سپاهم برادرم

نور نگاهم برادرم

زینب و کلثوم و خبر از این واقعه واویلا

ای علمدارم بی تو...

خیمه ها زنده به نامت ای مسیحای لشکرم

آخرین سرو بلند از باغ گلهای پرپرم

چه شد لوایت برادرم

دست رسایت من برادرم

با که بگویم کرده جه با من حجم غمت یارا

ای علمدارم بی تو...

ای شریک غصه هایم، یار با جان برابرم

روی دیده ، من به خیمه پیکرت را نمی برم

عشق مجسم برادرم

دوای هر غم برادرم

رفتی و مانده بار غمت بر دوش من تنها

ای علمدارم بی تو...

رفتی و یک قافله دل می شود درگیر غمت

می رسد روزی به باران رشته تفسیر غمت

تو بی خزانی برادرم

تو جاودانی برادرم

نام تو روزی نقش قشنگ پرچم عاشورا

ای علمدارم بی تو...

تکیه ی هر خیمه ی من بر وفای دست تو بود

تشنگی هم نقشه دشمن برای دست تو بود

قرار دلها برادرم

عموی غمها برادرم

قد تو رعنا، روی تو  زیبا، مهر تو بی همتا

ای علمدارم بی تو...

ای گرفته دست  حیدرقبضه شمشیر تو را

این کویر تشنه خورده بارش تکبیر تو را

دلیر میدان برادرم

آتش و طوفان برادرم

چشمه جوشان رود خروشان صخره پابرجا

ای علمدارم بی تو ...

یا باب الحوائج 

دست تو افتاده که بگیری دست دل ما را

 ساقی و سالار عشقی            مستی ما در سبویت

می کشد پیدا و پنهان           جذبه ای ما را به سویت

سیرت پاکت داده نشانم سیر الی الله را

من تو نزدیک و دورم        از تباهی  ،از سیاهی

می کنم کوشش نگیرد        دامنم گرد گناهی

عشق تو پوشانده به تن ما جامه ی تقوا را

من گدای خانه تو                    خاک پای بو ترابم

عشق من، رویای شیرین         خانه کن یک شب به خوابم

تا به قدم های تو بریزم قامت دنیا را

می شود حالم بهشتی        می کنم وقتی هوایت

می رسد دستم به جایی       می زنم هر جا صدایت

ای که به دستت داده خدا تقدیر دل ما را

 با تو پر کردم همیشه        لحظه ی تنهایی ام را

  وقف غم های تو کردم       طبع عاشورایی ام را

تا به دعای تو برسانم حاجت دلها را

تا قلم با من رفیق است       می سرایم کربلا را

می نویسم  از وفایت       شاکرم لطف خدا را

با تو به دست آورده اگرشعرم دل زهرا را

محشر ما از مسیر                 دست و چشم مهربانت

پرکن از جنات ُ تجری              کوله بار زائرانت

قطره ی اشکی داده به دستم دامن دریا را

ای که بردی از همه دل        از همان روز ولادت

ای همیشه با برادر                تا سر انجام شهادت

حسرت لبهایت زده آتش آب گوارا را

برزخ ما ، دوزخ ما            آتش دنیای ما را

قطره ای از آبرویت       می کند برداً سلاماً

بدرقه کن با خواهش خیرت عاقبت ما را

مست « هم لا یحزنون»  شد       هر که را دادی پناهش

نور « لا خوف علیهم»                می شود خورشید راهش

چشم پرخون دارم و دستان جدا          باورم شد که عاشقم

بعد از این بی دستی و این تیر جفا     باورم شد که عاشقم

ای که از من جاری  اشک تو سقا تر شده

گریه کن با گریه چشمان تو زیبا تر شده

چشمه ی عشق ابدی

تا به دستم بوسه زدی      باورم شد که عاشقم

ای مسیح من ، نفس های تو نبض زندگی

راه هموار غمت تنها مسیر بندگی

مهر تو در آب و گلم

یاد تو گرمای دلم        باورم شد که عاشقم

آیه آیه می وزد از هر طرف بوی بهشت

خون سرخم فرش راه سبز بانوی بهشت

روی زانوی تو سرم

فاطمه گوید پسرم      باورم شد که عاشقم

هر چه کوشیدم نشد کم باری از غمهای تو

دست من افتاد و خم شد قامت رعنای تو

کربلای تو وطنم

خاک این صحرا کفنم    باورم شد که عاشقم

وزن دوم:

باورم شد عاشقی را لایقم

بر دو چشمم ، بر دو دوست عاشقم

تازه فهمیدم که چرا

بوسه می زد شیر خدا     باورم شد که عاشقم

با نگاهت می کنی مستم حسین!

رفته از دستم اگر دستم حسین!

پر ز بال و پر شده ام

آسمانی تر شده ام      باورم شد که عاشقم

ای نفس با تو زدن « خیر العمل»

مرگ در راه تو« احلی من عسل»

عمر من ارزانی تو

تا شدم قربانی تو    باورم شد که عاشقم

قلب من آرام و راهم روشن است

هر کجا شمع نگاهت با من است

تا صدا زد خون خدا

با « بنفسی انت» مرا   باورم شد که عاشقم

این گلو آماده ی خنجر شده

با تو عهدم تازه محکم تر شده

با دو دست رو به خدا

چشم خونین ، مشک رها      باورم شد که عاشقم